Ιθάκη

Δε μπορώ να μη γράψω. Δε μπορώ να μη γράψω. Δε μπορώ να μη γράψω, τέλος.
Τόσα πολλά σε τόσες λίγες μέρες, δύσκολο για ένα τόσο αυτιστικό και συντηρητικό άτομο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα τόσο γρήγορα. Μα τι timing είναι αυτό;

Τι θέλουμε τελικά; Αυτό που θέλουμε βρίσκεται μέσα μας νομίζω . Όσο κι αν το αρνούμαστε ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό που ψάχνουμε, τι ακριβώς είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Κάποιες φορές, όμως, αυτό που θέλουμε δεν μπορούμε να το έχουμε, άμεσα τουλάχιστον. Άλλες πάλι αυτό που θέλουμε είναι αδύνατον (ή μήπως όχι;). Τι κάνεις τότε; Βρίσκεις κάτι άλλο, κάτι που μοιάζει σ’αυτό που θες, ένα κακέκτυπο της ευτυχίας σου. Και; Μένεις και συμβιβάζεσαι με τα λιγότερα, γιατί αυτό θα σε κάνει προσωρινά να νιώσεις καλύτερα ή συνεχίζεις την αναζήτηση του «ιδανικού σου»;
Μη συμβιβάζεσαι γαμώτο! Σε κανέναν μας δεν αξίζουν οι συμβιβασμοί. Συνέχισε να προσπαθείς να φτάσεις στην Ιθάκη σου ακόμα κι αν χρειαστεί μια αιωνιότητα… Είμαστε περίεργα όντα οι άνθρωποι με συναισθήματα κι αυθόρμητες αντιδράσεις που μας προδίδουν. Όταν φτάσεις «εκεί» θα δεις τη λάμψη στα μάτια σου, το φως στο πρόσωπό σου και θα ξέρεις πως έκανες καλά που περίμενες….