Στιγμές

Μια ανάρτηση που ήθελα να κάνω μερικές μέρες πριν…
10-12 Δεκέμβρη , ένα τριήμερο που δεν θέλω να ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα πράγματα κι αν αλλάξουν.

Θα προσπαθήσω να γράψω σκόρπιες σκέψεις, όσα θυμάμαι, όσα χαράχτηκαν μέσα μου, όσα μας χάρισαν το γέλιο, θα προσπαθήσω να καταγράψω όμορφες αναμνήσεις. Έξι χαρούμενα προσωπάκια, τραίνα, ατελείωτες σκάλες, ασήκωτες βαλίτσες(βαλίτσες «τούμπανα»), μια τράπουλα tichu σε κάθε τραπέζι, αφράτο χιόνι, χιονοπόλεμος, σκουφάκια, παγωμένα χέρια, νιφάδες στα ρούχα, μια θεότρελη απονομή βραβείων( κατ’ αντιστοιχία με τα «μαύρα μούρα» ), γέλια ν’ αντηχούν σ’ ολόκληρο το ξενοδοχείο, όνειρα και inception, συζητήσεις με θέα τα χιονισμένα έλατα και καπνό στις καμινάδες, κόκκινο κρασί, ζεστή σοκολάτα, χριστουγεννιάτικα δέντρα , αναμμένο τζάκι και τραγούδια, 1-2-3-4-5-6-ΜΠΑΜ ή μήπως όχι;! , κατηφόρες με πάγο και γλίστρες (πιάσε μεεεεεεεε), χορευτικά στον οδοντωτό ή αλλιώς οδοντό, δοκιμασία για γερά νεύρα και μύτες στο λεωφορείο, ένας σκύλος που λατρεύει τους φιόγκους και πάλι πίσω… Φωτογραφίες με παιδιά που χαμογελούν διάπλατα και πολλές αναμνήσεις μένουν για να θυμίζουν και να προϊδεάζουν για το μέλλον.

Αγαπώ την ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ανθρώπων γράφω δίπλα, γι΄ αυτό αγάπησα αυτές τις μέρες. Είδα την ευτυχία στα πρόσωπα των φίλων μου, είδα τη λάμψη στο πρόσωπό μου, ξέχασα ό,τι με απασχολεί, έζησα το παραμύθι… Ευτυχία, μικρή λέξη, παράξενο συναίσθημα. Αλήθεια πότε είμαστε ευτυχισμένοι; Η ευτυχία κρύβεται στις στιγμές. Στιγμές που περνούν γρήγορα , που άλλοτε τις καταλαβαίνεις κι άλλοτε όχι, άλλοτε τις εκτιμάς κι άλλοτε τις περιφρονείς και μόνο όταν περάσουν καταλαβαίνεις πώς ένιωθες τότε. Ευτυχία είναι να μπορείς να αγαπήσεις και να αγαπιέσαι αληθινά, να γελάς μ΄ όλη σου τη δύναμη, να αγκαλιάζεις σφιχτά, να κάνεις όνειρα και να τα βλέπεις να πραγματοποιούνται. Ευτυχισμένος είναι εκείνος που κατόρθωσε να ξεπεράσει την έμφυτη επιθυμία του ανικανοποίητου.

…Γιατί η ζωή είναι ευχή που δε μετράει η λογική είναι η σκόρπια ομορφιά στην παιδική σου ζωγραφιά, γιατί η ζωή είν΄επαφή είναι η γεύση κι αφή… όπως λέει κι ένα τραγούδι.
Αφιερωμένο στις χιονισμένες κάμπιες.