Άνθρωποι, περίεργα πλάσματα

Αλήθεια τι ζητάμε; Πότε νιώθουμε πραγματικά ικανοποιημένοι(αν νιώθουμε έτσι ποτέ); Γιατί ελπίζουμε; Σε τι ελπίζουμε;

Άλλοτε ζητάμε πολλά, άλλοτε πάλι λίγα, πολύ λίγα. Μπορεί να θέλουμε τα πάντα ή και τίποτα. Μπορεί να ζητάμε το ακατόρθωτο ή και το αυτονόητο . Μπορεί να θέλω ένα σπίτι με πισίνα δίπλα στη θάλασσα, έναν τεράστιο κήπο, ένα ταξίδι, μια ολοήμερη εξόρμηση στα μαγαζιά, ένα πιάνο στο σπίτι, ένα σκυλάκι και παράλληλα μια ζεστή αγκαλιά κι ένα χαμόγελο να αρκούν για να με κάνουν ευτυχισμένη.

Τα θέλω μας πολλά, ουτοπικά και μη ποικίλουν. Όμως πότε αισθανόμαστε ικανοποιημένοι; Νομίζω ποτέ… Όσα κι αν πετύχουμε πάντα θέλουμε κι άλλα, πάντοτε ζητάμε πιο πολλά, πάντα θέτουμε τον πήχη ψηλότερα. Το ανικανοποίητο της ανθρώπινης φύσης λένε. . .αποτέλεσμα του έμφυτου εγωισμού, αλλά και δύναμη δημιουργίας κι εξέλιξης για μένα.

Ελπίδα... Γιατί ελπίζουμε;Μέρες τώρα με βασανίζει αυτή η ερώτηση. Ελπίζουμε για να συνεχίσουμε να ζούμε, γιατί μια απελπισμένη ψυχή χάνει το νόημα της ύπαρξης, γιατί χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει μέλλον, καταργούνται οι δυνατότητες προόδου. Αυτά θα μπορούσε να υποστηρίξει ο αισιόδοξος. Ελπίζουμε γιατί είμαστε ανόητοι, γιατί συνεχίζουμε να προσμένουμε σε κάτι που έχει λήξει οριστικά, γιατί είμαστε βλακωδώς επίμονοι ή αφελείς, γιατί είμαστε φύσει ονειροπόλοι. Αυτά θα μπορούσε να υποστηρίξει ο απαισιόδοξος. Ίσως πάλι σε κάποιες περιπτώσεις να ελπίζουμε γιατί οι άλλοι μας δίνουν το δικαίωμα, προσφέρουν τροφή στις ελπίδες μας, τις πολλαπλασιάζουν κι έπειτα μας απογοητεύουν. Κάποιες φορές οι άνθρωποι χαρίζουν ελπίδες για να τις γκρεμίσουν ύστερα. Σα να χτίζεις μ’ επιμονή και επιμέλεια έναν πύργο που πρόκειται εσύ ο ίδιος να διαλύσεις. Άνθρωποι, περίεργα πλάσματα… Ίσως απλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε, ίσως απλά δεν ξέρουμε πώς νιώθουμε, ίσως απλά αποφεύγουμε να παραδεχτούμε την αλήθεια, ίσως απλά φοβόμαστε να βγάλουμε τη μάσκα και ν’ αντικρύσουμε κατάματα τον εαυτό μας, ίσως απλά μας αρέσει το κρυφτό… Πάντα κάνουμε τα απλά περίπλοκα, άνθρωποι, περίεργα πλάσματα...

Αυτό γιατί θυμήθηκα τα παλιά αγαπημένα και γιατί το λατρεύω...
I know you well, I know your smell, I've been addicted to you. Goodbye my lover, goodbye my friend, you have been the one, you have been the one for me. . .I'm a dreamer, but when I wake you can't break my spirit, it's my dreams you take.

Πάντως είναι ωραίο να πετάς στα σύννεφα αγκαλιά με τις ελπίδες σου, αρκεί να μην πέσεις απότομα και να μην πετούσες πολύ ψηλά.

Ps: Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σχολή, σαν rock συγκρότημα… Η μαραθώνια εξεταστική έλαβε τέλος, οι ζωές μας μπορούν να συνεχιστούν επιτέλους ;)