Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Η ίδια ονειροπαρμένη "εκείνη"

Κοίτα την στέκει περήφανη στο μπαλκόνι του δωματίου της ,πανέμορφη με το διάπλατο χαμόγελό της, τα μαλλιά της να χρυσίζουν στον ήλιο, το πρόσωπό της να λάμπει από ευτυχία,. Θαυμάζει τον πανέμορφο κήπο του κάστρου, το βλέμμα της χάνεται στο ατελείωτο πράσινο, οι σκέψεις της πετούν κάπου ψηλά στα σύννεφα, όπως κι αυτή.

Πρόσεχε, την προειδοποιούσε συνέχεια η νεράιδα της, μην πετάς πολύ ψηλά γιατί μπορεί να προσγειωθείς απότομα και να χτυπήσεις. Πρόσεχε μην εμπιστεύεσαι όσους σε πλήγωσαν μια φορά , γιατί το πιθανότερο είναι πως θα το ξανακάνουν. Πρόσεχε μην είσαι αφελής, σταμάτα να κάνεις όνειρα, σταμάτα να χτίζεις παλάτια στην άμμο…

Εκείνη όμως δεν άκουγε… Μάλιστα νευρίαζε πολλές φορές με τη νεράιδα, πίστευε πως ήθελε το κακό της. Όχι σκεφτόταν, αυτή τη φορά είναι αλλιώς, τα σχέδια μου δεν είναι ουτοπικά, το παλάτι μου έχει γερά θεμέλια, τα όνειρά μου θα γίνουν σύντομα πραγματικότητα. Έτσι, συνέχιζε να πετάει, ολοένα και πιο ψηλά.

Τώρα πια είχε φτάσει σχεδόν, πετούσε τόσο ψηλά και ήταν τόσο κοντά σ’ αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσε, ήταν τόσο κοντά στ’ όνειρό της. Να, μπορούσε ν’ απλώσει το χέρι της και να τ’αγγίξει… Το χαμόγελο ,όμως, σβήστηκε απότομα, μια κραυγή αντήχησε στο κάστρο κι η πριγκίπισσα άρχισε να πέφτει … Δυστυχώς, όσο πιο ψηλά πετάς, τόσο πιο χαμηλά πέφτεις.

Κοίτα την ξανά, τώρα κουρνιάζει στα μαξιλάρια του κρεβατιού της, κλεισμένη στο κάστρο, νιώθει ασφάλεια μακριά από τους δαίμονές της, το πρόσωπό της είναι ωχρό κι η λάμψη του έχει χαθεί. Ωστόσο, μια αλλιώτικη λάμψη διακρίνεται στα μάτια της, είναι θυμός; Περίεργο για εκείνη, πάντα τόσο γαλήνια, τόσο ήρεμη, σπάνια άφηνε τον θυμό να θολώνει τη σκέψη της, την οργή να μαυρίζει την ψυχή της… Μπορεί, απλά να βαρέθηκε τα δάκρυα. Το μόνο που ακούει πια είναι μια φωνή να ουρλιάζει μέσα της "φύγε".



Έχω αναρωτηθεί ξανά στο παρελθόν: εντάξει τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις, γιατί ,όμως, όταν περιμένεις τα καλύτερα εκείνη ακριβώς τη στιγμή είναι που σου συμβαίνουν τα χειρότερα;

Αν δεν ελπίζαμε, δεν θα απογοητευόμασταν, δεν θα πονούσαμε;

Αλλά αν δεν ελπίζαμε , θα συνεχίζαμε να ζούμε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: