Παράσιτο, άσχημη λέξη… Ποτέ δεν μου άρεσε να την ακούω κι ακόμα περισσότερο να σκέφτομαι αυτό που αντιπροσωπεύει κι αυτό που συμβολίζει. Κοίτα τώρα σε τι σκέψεις μ’έβαλε αυτή η λέξη. Από τότε που την άκουσα σφηνώθηκε στο μυαλό μου, ακόμα κι όταν σκέφτομαι κάτι διαφορετικό εκείνη γυρνά πίσω, μπλέκεται, μ’αιχμαλωτίζει.
Υπάρχουν, λέει, και ιδέες- παράσιτα που «μολύνουν» τον εγκέφαλό , δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς λογικά, να κρίνεις αντικειμενικά… Όσο τα παράσιτα τρέφονται από τ’όνειρο, μεγαλώνουν όλο και περισσότερο, θεριεύουν μέχρι που στο τέλος γίνονται εμμονές. Επιδρούν στη συμπεριφορά, στις επιλογές, στις αντιδράσεις, στον ψυχισμό σου.
Όταν, όμως, η συμβίωση με το παράσιτο αρχίζει και γίνεται καταστροφική για σένα πρέπει να τερματίζεται. Τα παράσιτα πρέπει να εκριζώνονται, έτσι δεν είναι; Την απόφαση της εκρίζωσης την παίρνεις μόνος σου, όσο είναι καιρός… Πριν το παράσιτο σου, αφού πρώτα εξαντλήσει όλη σου τη δύναμη σ’εγκαταλείψει.
2 σχόλια:
Δεν νομίζω ότι ήταν πολύ σωστή η λέξη που χρησιμοποίησα. Δημιούργησε μία ανάρτηση.... Και δυσκολεύομαι να καταλάβω αν αυτό είναι καλό ή κακό...
Όυτε κι εγώ ξέρω πια, μπερδεύτηκα...Έχασα το σωστό, το λάθος, το καλό, το κακό, το πώς και τα γιατί...Κοίτα σε τι σκέψεις μας βάζει μια τόση δα λεξούλα εε;; Άκου καλύτερα το τραγούδι ή τα χριστουγεννιάτικα της playlist και ξέχνα τα περίεργα νοήματα που κρύβουν οι λέξεις, χαμένος χρόνος.( ή ανθρωποχρόνος καλύτερα που λέει και το αγαπητό εργαστήριο επιδημιολογίας :Ρ)
Δημοσίευση σχολίου