Πολλά κι ασυνάρτητα

Δεν υπάρχει ειρμός, μόνο σκέψεις, πολλές και μπερδεμένες. Θολές εικόνες γυρνούν στο μυαλό μου, ένα ραδιόφωνο που δε λέει να σταματήσει, κοιτάζω ψηλά ψάχνω κάτι για να κρατηθώ, νομίζω πως ακούω τ’όνομά μου μα δεν μπορώ να μιλήσω, φοβάμαι και περιμένω να ξυπνήσω…

Θα μπορούσα να γράψω γύρω στις 3-4 αναρτήσεις ξεχωριστά για τα ζητήματα που μ’απασχολούν αυτή την περίοδο, όμως δε θα το κάνω. Προτιμώ σκόρπιες φράσεις…

Simple little things : καμιά φορά στην προσπάθειά μας να πετύχουμε όλο και περισσότερα, να δώσουμε όλο και πιο πολλά σ’εκείνους που αγαπάμε, χανόμαστε… Μερικές φορές η μοναδικότητα βρίσκεται στην απλότητα. Το πηγαίο και τ’αυθόρμητο ενίοτε είναι καλύτερο απ’ το σχεδιασμένο στην εντέλεια. Ορισμένες στιγμές είναι μοναδικές και δεν επαναλαμβάνονται.

Σχέδια, το πιο αστείο πράγμα στον κόσμο.

Αν αγαπάς κάποιον, να του το δείχνεις κάθε στιγμή με κάθε τρόπο.

Ζήσε κάθε λεπτό σα να ήταν το τελευταίο.

Φόρα πάντα ζώνη, ακόμα και για την πιο μικρή διαδρομή… Αλήθεια, σε δένει στη ζωή.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, μ’όλη τη σημασία της λέξης…

Σαν εφιάλτης που δεν τελειώνει, περίεργα παιχνίδια του νου.


Ps : μαϊμουδάκια μου σας λατρεύω…