Ευχαριστώ. Ευχαριστώ που υπάρχετε και που είστε δίπλα μου όποτε σας χρειάζομαι, ευχαριστώ που με βοηθάτε να καταπολεμήσω φοβίες και ανασφάλειες, ευχαριστώ που μέσα στη ζεστή αγκαλιά σας βρίσκω καταφύγιο απ' όλους τους δαίμονές μου. Ευχαριστώ που μου δείχνετε ποια είμαι...
Συγγνώμη. Συγγνώμη που ήμουν ανόητη, συγγνώμη που δεν μπόρεσα για άλλη μια φορά να ξεπεράσω τις αδυναμίες μου, συγγνώμη που έχασα το δρόμο, συγγνώμη που σας ταλαιπώρησα χωρίς λόγο. Συγγνώμη που σας στεναχώρησα...
Όταν αισθάνεσαι απελπισμένος κοίτα γύρω σου, πάντα υπάρχει κάποιος που σε νοιάζεται, κάποιος για να σ' αγκαλιάσει σφιχτά, να σου κρατήσει το χέρι. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν, πάντα υπάρχουν φύλακες άγγελοι... Όταν είσαι χαρούμενος μην ξεχάσεις και πάλι να κοιτάξεις γύρω σου. Πάντα υπάρχει κάποιος για να μοιραστείς τη χαρά σου...
Εεεε, κοίτα εκεί ψηλά, εκεί στο βάθος, εκεί ανάμεσα στα άλλα είναι και το δικό σου αστέρι...
3 σχόλια:
πολύ γλυκό το κείμενό σου... :) Είναι πολύ ωραιο και πολύ δύσκολο ταυτόχρονα να λες συγγνώμη για τις αδυναμίες σου...
Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της γλυκιάς, ταπεινής υπερηφάνειας, είπε ο Σεφέρης belle μου. Και πίστεψέ με, όλοι όσοι ταπεινά συγνώμη ζήτησες, υπερήφανοι νιώθουν που σ' έχουνε φίλη.
Υ.Γ. Υπέροχο μπλογκ! Φιλάκια!
thanks amelie <3
smooch καλωσόρισες!!!Ελπίζω να είναι υπέρηφανοι για μένα...Φιλάκια :-*
Δημοσίευση σχολίου