Πόσες όψεις μπορεί να έχει ένα γεγονός; Νομίζω πολλές, πάρα πολλές, μάλλον τόσες όσοι και οι άνθρωποι που το βίωσαν. Αποκτά δε ακόμα περισσότερες από την παρεμβολή τρίτων που το διαδίδουν. Μα πώς είναι δυνατόν το ίδιο περιστατικό, η ίδια συνομιλία να περιγράφεται τόσο διαφορετικά από εκάστοτε πρωταγωνιστή; Επιτέλους ποια είναι η αλήθεια;
Η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση…
Κάθε γεγονός στη ζωή μας έχει δυο όψεις, την πραγματική και την ευκταία. Πραγματική όψη είναι το ίδιο το συμβάν, το δεδομένο, ενώ ευκταία όψη είναι ο τρόπος με τον οποίο ο πρωταγωνιστής αντιλαμβάνεται το γεγονός. Νομίζω πως συχνά ο τρόπος ερμηνείας των όσων μας συμβαίνουν είναι πλήρως υποκειμενικός και σχετίζεται άμεσα με όσα θα θέλαμε να μας συμβούν, με όσα ελπίζαμε και ευχόμασταν. Μια μικρή παραλλαγή των λέξεων, των κινήσεων, μια τροποποίηση της σειράς των πεπραγμένων, μυριάδες υποθέσεις για τα κίνητρα και τις αντιδράσεις των υπολοίπων πρωταγωνιστών μπορούν να διαφοροποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο το άτομο βίωσε, κατανόησε και περιέγραψε αυτό που του συνέβη.
Άλλοτε αλλοιώνουμε σε μεγάλο ποσοστό τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε ένα επώδυνο περιστατικό, έτσι ώστε να μειώσουμε τις αρνητικές του συνέπειες στον ψυχισμό μας. Μάλλον λειτουργεί σαν μηχανισμός άμυνας του εγώ… Τέτοιος μηχανισμός είναι και η διαγραφή επώδυνων περιστατικών από τη μνήμη. Το άτομο συμπεριφέρεται ακριβώς όπως και πριν από το δυσάρεστο γεγονός, απόλυτα φυσιολογικά, βυθίζοντας ό,τι συνέβη στη λήθη. Κάποιες φορές πιστεύουμε πως αν προσποιηθούμε ότι κάτι δεν έγινε ποτέ, όντως δεν έγινε. Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος παραποίησης των γεγονότων, παγιδεύουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς σ’ ένα παράλληλο σύμπαν και επιλέγουμε να πιστέψουμε στην παράλληλη αλήθεια του.
Εγκλωβισμένοι στην αλήθεια μας, προστατεύουμε τον εαυτό μας και μόνο. Πάντα τόσο εγωιστές. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου