Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Ρομαντική διάθεση

Απλώς επέστρεφα σπίτι από μια συνηθισμένη βραδιά για παγωτό και tichu. Οδηγούσα όταν είδα μια λάμψη δεξιά. Ο αντικατοπτρισμός του φεγγαριού στο μεταλλικό της ζώνης. Γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα φευγαλέα έξω από το παράθυρο. Σαγηνευτική και τόσο επιβλητική η θαμπή ημισέληνος διακρινόταν στο νυχτερινό ουρανό. Τότε σκέφτηκα το φεγγάρι, το αιώνιο σύμβολο των ερωτευμένων… Στέκει εκεί ψηλά, αγέρωχο, πανέμορφο. Κρύβει μια γοητεία ανεξήγητη, μια μαγεία. Τόσο φωτεινό και συνάμα τόσο μυστηριώδες. Άλλοτε μόνο του, άλλοτε συνοδευόμενο από εκατομμύρια άστρα, όποια στιγμή κι αν σηκώσεις τα μάτια θα το αντικρίσεις, όπου κι αν είσαι, αρκεί να κοιτάξεις. . .

Θέλω μια βόλτα στη θάλασσα κάτω απ’ το φεγγάρι και μια ζεστή αγκαλιά… Χωρίς άγχος, δίχως να σκέφτομαι τίποτα, θέλω να παγώσω το χρόνο για λίγες στιγμές μονάχα.
Ζητώ πολλά;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

να του το πεις
ή
ζηταω και εγω πολλά?

Kiara είπε...

Ίσως...
Είναι όλα ή τίποτα όμως. Θέλω το όλα, φοβάμαι το τίποτα...