Κάθομαι με τις ώρες στα βραχάκια και κοιτάζω μακριά. Όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να δω μέχρι πού φτάνει το νερό, το γαλάζιο μοιάζει απέραντο. Δίπλα σ’αυτή την απεραντοσύνη κάθε πρόβλημα μοιάζει πεπερασμένο και ασήμαντο… Το σούρουπο κοιτάζω τα φώτα, παλεύω να δω μέχρι που φτάνει ο δρόμος. Πάντα υπάρχει ένας δρόμος που πιστεύεις πως σε οδηγεί εκεί που θες κι ας κάνεις λάθος.
Ξεχνιέμαι, ο αέναος κύκλος του νερού με ηρεμεί, νιώθω ασφάλεια, τίποτα δεν τελειώνει φωνάζουν τα κύματα που διαρκώς φεύγουν μακριά για να γυρίσουν ξανά στην ακτή. Νύχτωσε εε; Αστέρια φωτίζουν τον ουρανό και αντικατοπτρίζονται στα μαύρα νερά. Πρέπει να γυρίσω, όσο κι αν το αρνούμαι, πρέπει να γυρίσω πάλι στην πραγματικότητά μου. Τόσο ευτυχισμένη ήμουν δίπλα στο νερό που ξέχασα και το κρύο!
Στα αγαπημένα μου λιμανάκια.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα είναι να βλέπω την ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των αγαπημένων μου. Η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι να τους βλέπω να χαμογελούν και κάνω τα πάντα για να το πετύχω…Είναι κάποιοι άνθρωποι, όμως, που δεν αξίζουν την αγάπη, ούτε τη δική σου ούτε και κανενός άλλου. Κάποιοι άνθρωποι που παγώνουν τα συναισθήματά τους, επιτρέπουν στην ψυχρότητα να τους κυριεύει. Είναι εκείνοι που φοβούνται ν’αγαπήσουν και ν’αγαπηθούν. ( και δεν μιλάω για φλερτ και έρωτες, αλλά για αληθινό ενδιαφέρον για τον άλλο) Ο εγωκεντρισμός φοβάται τα δυνατά συναισθήματα, αφού για ν’αγαπήσεις πραγματικά πρέπει να υπερβείς το εγώ σου.
Παρασύρθηκα, φτάνει… Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, ευτυχία και ανθρώπους που νοιάζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου