1)Δεν μπορώ να κρατήσω κακία. Μπορεί να θυμώσω, να φωνάξω, να φύγω, να κλάψω, να βρίσω, να αρνηθώ όταν μ’απογοητεύουν, όμως είναι μόνο θυμός και στεναχώρια. Μόλις περάσουν 2-3 μέρες και ηρεμήσω το ξεχνάω. Άντε, στην περίπτωση που κάποιος ξεπεράσει τα όριά μου, να το θυμάμαι και να εκνευρίζομαι για μερικούς μήνες ακόμα… Μετά θ’αδιαφορώ απλά.
2)Είμαι απελπιστικά αφελής. Μπορεί να μου πεις ότι ο σκύλος σου μιλάει και να σου απαντήσω: αλήθεια;;; Ειδικά όταν είμαι αφηρημένη, χαμένη στον κόσμο μου (δηλαδή σχεδόν πάντα) το επίπεδο αφέλειας αυξάνεται κατακόρυφα!
Μου λένε κατά καιρούς πώς πρέπει, λέει, να γίνω πιο καχύποπτη ίσως και πιο εκδικητική… Εγώ όμως συνεχίζω τα ίδια, ξεροκέφαλο ον! Πειράζει που δεν θέλω να χάσω την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους; Πειράζει που αρνούμαι να μαυρίζω την ψυχή μου με κακία;
Ίσως βέβαια το τίμημα της αφέλειας να είναι η εκμετάλλευση. Αντέχω(ακόμα :Ρ)…
2 σχόλια:
.....να πω πως δε το περίμενα θα είναι ψέμα όπως και το να πω πως μου άρεσε η δημοσίευση..αυτή η αφέλεια με βάζει συχνά στη θέση της μεγάλης αδερφής..αντιστροφή των ρόλων βλέπεις..!το ξέρεις ότι δε μου αρέσει να γίνομαι σκληρή αλλά δε μου αρέσει και να σε βλέπω έτσι έστω και για λίγες ώρες..να σε ακούω δηλαδή που να σε έβλεπα κιόλας..απλά προσπάθησε να μην ξεχνάς τόσο εύκολα ό,τι σε πληγώνει..ή απλά παίξε κι εσύ λίγο..;*;) filakia, to violetini sou
Πού να μ'έβλεπες κιόλας...Βελτιώνομαι, αμυδρά βέβαια, αλλά κάτι γίνεται με το πες πες. Το να παίξω λίγο ή μάλλον το να "πλήττω" πού και πού μου φαίνεται πιο εύκολο και θεμιτό προς το παρόν. Πού θα πάει, θα μεγαλώσω κάποια στιγμή... Μου έλειψες "μεγάλη αδερφή"!!
Δημοσίευση σχολίου