Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Επαναστάτες με χαλασμένη πυξίδα...

17 Νοέμβρη εχτές, η επέτειος του Πολυτεχνείου. Μέρα που αποπνέει αισιοδοξία και ελπίδα, καθώς καταδεικνύει πως τα ιδανικά βλαστάνουν ακόμα και σε ζοφερές περιόδους, πως η γενναιότητα, η εξέγερση και ο δίκαιος αγώνας μπορούν πραγματικά ν΄ αλλάξουν τον κόσμο. Ξημερώματα Σαββάτου 17ης Νοεμβρίου του 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου και της Νομικής αλλά και απλοί πολίτες έγραψαν ιστορία με την εξέγερσή τους ,που αποτέλεσε σημείο καμπής για τη χούντα του ΄67, εξασφαλίζοντας συνάμμα το δημοκρατικό μέλλον της χώρας μας.

“Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων! Κάτω η χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος, έξω οι Αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό. Λαέ κατέβα στο πεζοδρόμιο έλα να μας συμπαρασταθείς τη λευτεριά σου για να δεις. Ο αγώνας είναι παλλαϊκός, αντιδικτατορικός, αντιχουντικός, αγώνας! Αυτό τον αγώνα μόνο εσύ μπορείς να τον κάνεις!” είναι κάποια από τα συνθήματα που αφύπνισαν το λαό και δημιούργησαν σοβαρούς τριγμούς στα σαθρά θεμέλια της δικτατορίας. Ο ηρωισμός, η τόλμη, η πίστη σε υψηλά ιδανικά, η συνειδητοποίηση , η σθεναρή αντίσταση στη χειραγώγηση, το αγωνιστικό φρόνημα, το όραμα σε συνδυασμό με την επαναστατικότητα που διακρίνει τα νιάτα κατάφεραν το ακατόρθωτο. Το επαναστατικό κάλεσμα βρήκε ανταπόκριση, η θυσία των φοιτητών υποδαύλισε την οργή των πολιτών και σήμανε την αρχή του τέλους για το φασισμό.

Αναπόφευκτα στο μυαλό μου γίνεται μια σύγκριση. Σύγκριση της εξέγερσης του τότε και των πρωταγωνιστών της και της σύγχρονής γενιάς των αυτοαποκαλούμενων επαναστατών. Επαναστάτες της αφισοκόλλησης, του φραπέ, των αμέτρητων φυλλαδίων(μελλοντικές σαΐτες), της αοριστολογίας, της αποστήθισης του ποιήματος, του προσωπικού συμφέροντος, του μηδενισμού, της “μαύρης ” αντίδρασης, της βίας, του βανδαλισμού, του τρόμου… Τέτοιοι επαναστάτες της δεκάρας είτε γιατί κάνουν ετεροχρονισμένα την εφηβική τους επανάσταση, είτε γιατί αλήθεια πιστεύουν πως έτσι μπορούν να θίξουν τα “κακώς κείμενα”, είτε γιατί παγιδεύτηκαν στη σαγήνη της επανάστασης που τους υποσχέθηκαν κατακλύζουν τις σχολές, τις πορείες, τους δρόμους, τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιώντας ως όπλο τον πειθαναγκασμό και δημιουργώντας νέα έρμαια. Βέβαια υπάρχουν πάντα και οι φωτεινές εξαιρέσεις ανάμεσά τους, αυτοί που ειλικρινά πιστεύουν στην εξάλειψη των μελανών σημείων, σ΄ έναν δικαιότερο κόσμο και πασχίζουν για την επίτευξή του.

Αναρωτιέμαι μήπως οι επαναστάτες του σήμερα έχουν αποπροσανατολιστεί. Φοβάμαι πως ο τρόπος αντίδρασης είναι λανθασμένος κι ως εκ τούτου δεν καρποφορεί. Πιστεύω πως αν όλοι απελευθερωνόμασταν από μικροκομματικά στεγανά, ιδεοληψίες, συμφέροντα, αν δεχόμασταν τον αντίλογο, αν επαναπροσδιορίζαμε τη στάση μας, αν συνειδητοποιούσαμε πως το μέτωπο είναι κοινό, πως τα δικαιώματα όλων μας πλήττονται, αν η αντίδραση ήταν μαζική και οργανωμένη στην κατάφωρη αδικία, τότε θα πραγματώναμε θαύματα. Η ελεύθερη σκέψη, η παρρησία, η επιμονή, η αγωνιστικότητα, η διεκδίκηση, το ψυχικό σθένος, η λογική, το όραμα, η δημιουργικότητα και η σύμφυτη επαναστατικότητα αποτελούν τα “πινέλα” στα χέρια των νέων ώστε να δημιουργήσουν τον “πίνακα” του αύριο.

9 σχόλια:

Amélie Melon είπε...

Ας προστεθούν στον κατάλογο των ψευτοεπαναστατών τα πλουσιοπαιδά με τα λεφτά του μπαμπά που ζουν μία μεταεφηβική επαναστασή αλλά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ακριβές μάρκες στα ρούχα τους, υπολογιστή Mac και iPhone... Αλλά δεν είναι καπιταλιστές... Όοοοοχι... Είναι αριστεροί και επαναστάτες..

Και δεν πάνε Starbucks για καφέ... Να στηρίξουν τον καπιταλισμό?? ;)

Kiara είπε...

Ευχαριστώ για τη συμπλήρωση ;)Γεννήθηκαν καπιταλιστές, ανατράφηκαν ως καπιταλιστές και τώρα άλλαξαν πορεία, γύρισαν σελίδα, ξέχασαν το παρελθόν τους. Μόνο που δεν μπόρεσαν ν΄απεμπολήσουν όλα τα σημάδια του καπιταλισμού και της πρώην ζωής τους...Άλλωστε γιατί ν΄αλλάξουν τελείως;;;Σε λίγα χρόνια θα επιστρέψουν στις βάσεις τους δριμύτεροι, ξεχνώντας πως κάποτε μάχονταν έναν ιδανικό κόσμο...

Ανώνυμος είπε...

Ωραία η εκθεσούλα σου! Μπράβο θα έπαιρνες φοβερό βαθμό στις πανελλήνιες.. αλλά αυτά που λες είναι εξοργιστικά!! Θαυμάζεις τους αγωνιστές του πολυτεχνείου και μειώνεις οποιαδήποτε σύγχρονη τάση για επανάσταση. Ένα είναι το μόνο σίγουρο:αν το πολυτεχνείο γινόταν αύριο εσύ δεν θα ήσουν μέσα. Και όσο για το τελευταίο σου σχολιάκι ... τι πάει να πει :Γεννήθηκαν καπιταλιστές, ανατράφηκαν ως καπιταλιστές? Δεν ήξερα ότι τα μωρά έχουν και πολιτική συνείδηση!! Δηλαδή κάποιος πρέπει να ακολουθεί τις πολιτικές πεποιθήσεις των γονιών του?? Αν συνέβαινε αυτό πολλές από τις πεφωτισμένες αριστερές προσωπικότητες αυτού του ταλαίπωρου τόπου δεν θα υφίσταντο.

Ανώνυμος είπε...

Ως προς αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω επιτρέψτε μου να εκφράσω τη διαφωνία μου και το σκεπτικισμό μου..Καταρχάς δε θεωρώ ότι οι συνθήκες που επικρατούσαν επί χούντας και οι σημερινές είναι οι ίδιες ώστε να μπορούν να γεννήσουν ίδιας μορφής αγώνες.Στη σημερινή κοινωνία, η ανελευθερία και ο αυταρχισμός των ισχυρών είναι λιγότερο απροκάλυπτοι και γι αυτό η αντίδραση που γεννούν τόσο στο μυαλό όσο και στη συμπεριφορά είναι σε μερικές περιπτώσεις πιο χλιαρή αν θέλετε.Παρόλα αυτά είναι σημαντική και πολύ πιο αξιοπρεπής στάση κατά τη γνώμη μου σε σύγκριση με την απάθεια και την παθητική αποδοχή.Ίσως η μορφή του αγώνα να μην είναι η ιδανική αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτεροι οι "επαναστάτες του φραπέ" από τους απολιτικοποίητους νέους της γενιάς μας που έχουν αποδεχτεί την καπιταλιστική νοοτροπία και έχουν βολευτεί κιόλας σε αυτή,χάνοντας έτσι κάθε στοιχείο αντίδρασης, ανανέωσης και ριζοσπαστισμού που φυσιολογικά χαρακτηρίζει τις ηλικίες της νεότητας.Τέλος, ο χαρακτηρισμός των πλουσιόπαιδων ως ψευτοεπαναστάτες πιστεύω ότι είναι άτοπος.Κανένας νέος δεν έχει "ευθύνη" για τα πλούτη που έχουν αποκτήσει οι γονείς του και δε νομίζω ότι είναι αυτά που θα καθορίσουν το χαρακτήρα του και τη συμπεριφορά του.Όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, μπορεί να μην τον κάνουν να αδιαφορήσει για το μέλλον της κοινωνίας στην οποία ζει γιατί όπως και να το κάνουμε είναι κι αυτός κομμάτι της και η ατομική πρόοδος και ευημερία δεν είναι εφικτές σε μια κοινωνία που καταρρέει.Μπορεί τα άτομα αυτά να μην "απεμπολήσουν, λοιπόν,όλα τα σημάδια του καπιταλισμού" αλλά είναι σε θέση να τον κρίνουν.Είναι σε μια ηλικία που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο γιατί αυτό πρέπει να κάνουν...Και πιστέψτε με αυτοί που "θα επιστρέψουν αργότερα στις βάσεις τους δριμύτεροι" δε θα είναι όλοι.

Kiara είπε...

Βρίσκεις;Μόνο που η "εκθεσούλα" μου όπως λες δεν προορίζεται για τις πανελλήνιες, είναι μόνο προσωπικές απόψεις.Στόχος μου δεν είναι να εξοργίσω κανέναν, ούτε να προκαλέσω πικρόχολα σχόλια περισσότερο μ΄ενδιαφέρει να προβληματίσω όσους θα καθίσουν να διαβάσουν το μπλογκ μου για ζητήματα που με απασχολούν,αλλά και να προβληματιστώ η ίδια, να δω από διαφορετικές οπτικές γωνίες.Ποτέ δεν μου άρεσε η πόλωση.Δεν μειώνω οποιαδήποτε σύγχρονη τάση για επανάσταση,συχνά όμως διαφωνώ με τον τρόπο που σήμερα επιχειρείται αυτή η επανάσταση.Όσο για το αν θα ήμουν στο πολυτεχνείο που θα γινόταν αύριο, μου επιτρέπεις να σε εκπλήξω!Αν δεν σκεφτόσουν μονόπλευρα και αν ο θυμός σου δεν σε εμπόδιζε να καταλάβεις όσα γράφω δεν θα ήσουν τόσο σίγουρος/η για τη στάση μου...Όχι τα μωρά δεν έχουν πολιτική συνείδηση, αλλά αποκτούν νοοτροπία και πολιτικές απόψεις. Αλίμονο αν κάποιος έπρεπε ν΄ακολουθεί τις πεποιθήσεις των γονέων, τότε ο κόσμος μας θα βούλιαζε στον συντηρητισμό.

Kiara είπε...

Ανώνυμος 2
Αρχικά να σ΄ευχαριστήσω για τον αντίλογο στα όσα γράφω, καθώς αν και προσπάθησα για το αντίθετο ,μάλλον το κείμενό μου φάνηκε μηδενιστικό.Προφανώς και οι σημερινές συνθήκες διαφέρουν κατά πολύ από εκείνες ενός δικτατορικού καθεστώτος και ως εκ τούτου οι μορφές αγώνα θα διαφέρουν.Ωστόσο η βασική μου ένσταση εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται η αντίσταση στη σύγχρονη έμμεση παραβίαση των δικαιωμάτων μας, στη σύγχρονη οικονομική αφαίμαξη, στη ζοφερή πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώνεται καθημερινά...Φυσικά και η απολιτική στάση, ειδικά των νέων είναι απευκταία.Επιτρέψτε μου όμως να συνεχίσω να πιστεύω πως οι μηδενιστές(αποπροσανατολισμένοι για μένα) επαναστάτες, εκείνοι που ευτελίζουν την έννοια του αληθινού αγώνα και της εξέγερσης δεν είναι πολύ καλύτεροι, καθώς οι συνθήκες πόλωσης που δημιουργούν και ορισμένες φορές ακραίες αντιδράσεις τους μπορεί ν΄αποβούν καταστροφικές...Όχι δεν ευθύνονται οι νεόι για τα πλούτη των γονέων τους και βέβαια μπορούν να κρίνουν και να καταδικάσουν τον καπιταλισμό, ομώς δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται ασυμφωνία λόγων και έργων.Αυτή η αντίθεση είναι που με εξοργίζει!Δεν μπορεί το πρωί να μάχεσαι για την επικράτηση του δικαίου, για τη διασφάλιση των λαϊκών κεκτημένων και το απόγευμα της ίδιας μέρας να νοιάζεσαι για το πώς θα "βολευτείς" με τον γνωστό της μαμάς και του μπαμπά...Τέλος θέλω να διασαφηνίσω, επειδή φαίνεται πως παρεξηγήθηκα ότι δεν αναφέρομαι σε όλους τους σημερινούς επαναστάτες,αλλά στηλιτεύω την απαράδεκτη στάση ορισμένων κυριλεκτικά ψευτοεπαναστατών.Πάντοτε(και ευτυχώς για το μέλλον της ανθρωπότητας) υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις, πάντοτε υπάρχουν αυτοί που οραματίζονται ένα λαμπρό αύριο και που πασχίζουν γι΄αυτό με όποιο τρόπο μπορούν.Αυτούς τους επαναστάτες τους θαυμάζω και θέλω να τους μοιάσω αν θέλετε..

Amélie Melon είπε...

Στον Ανώνυμο 2... Συμφωνώ οτι δεν πρέπει να συγχέονται οι δύο όροι: πλουσιόπαιδα και ψευτοεπαναστάτες. Απλά τονίζω την "ειρωνία" αν θέλεις των παιδιών που υποστηρίζουν θεωρητικά άλλες ιδέες και πρακτικά ακολουθούν μία τελείως διαφορετική στάση ζωής, ακυρώνοντας ουσιαστικά τις ιδέες και τα πιστεύω τους... Δεν θα είχα καμία αντίρρηση αν όντως αποδέχονταν και πρακτικά τις ιδέες τις οποίες ασπάζονται. Συγγνώμη αν το παράδειγμα μου και ο τρόπος που το έθεσα ήταν άτοπος. Μάλλον όπως το θέτεις έχει δίκιο.

Εκτός αυτού, γενικότερα συμφωνώ μαζί σου οτι η σύγχρονοι νέοι είναι αρκετά απολιτικοποιήμενοι, γεγονός που ίσως έχει συμβάλει στην κατάντια της χώρας αυτής... Το θέμα είναι όμως η πολιτικοποίηση αυτή να μην γίνεται απλά για να γίνει, ως κατάλοιπο ενός απωθημένου ή ως θεμέλιο για το χτίσιμο μιας κοινωνικής εικόνας αλλά γιατί αποτελεί ένα πραγματικό πιστεύω και μία ουσιαστική τάση για αλλαγή.

Ανώνυμος είπε...

εγω λεω ν αφησω αυτους που μπηκαν τοτε στο πολυτεχνειο στην ησυχια τους..
ουτε εμεις ειμασταν εκει για να τους δουμε ουτε αυτοι ειναι εδω για να μας δουν..

ας κοιταξει ο καθενας τον εαυτο του, το μυαλο του και τη συμπεριφορα του..οχι μεσα απο τα ματια του ομως..οχι μεσα απο το δικο του τροπο σκεψης.. αν μπορω να δω τον εαυτο μου οσο γινεται απο αποσταση..σαν παρατηρητης οσο γινεται λιγοτερο υποκειμενικος..
ας φτιαξω τον εαυτο μου οπως θελω και μετα να κοιταξω να φτιαξω ή να μιλησω για τους αλλους γυρω μου..
οι περισσοτεροι ξεχναμε αυτο το μετα..και τα μπερδευουμε.. παμε να φτιαξουμε τους αλλους ή να τους κατακρινουμε και καταληγουμε να μην κοιταμε τον εαυτο μας..πρωτος εγω, μετα εσυ και μετα αυτος


aggelisni

Kiara είπε...

Νίκο ξέρεις ότι θαυμάζω τη ρητορική σου δεινότητα...Έτσι θαυμάζω και τους αγωνιστές του Πολυτεχνειου.Μακάρι να κοιτάζαμε όλοι πρώτα τον εαυτό μας, να ήμασταν οι πιο σκληροί κριτές του και αφού κάναμε την αυτοαξιολογησή μας να ασκούσαμε κριτική και στους άλλους..Μακάρι να βρούμε κάποτε το θάρρος να αντικρίσουμε ευθέως το εγώ μας με όλα του τα ελαττώματα,ίσως τότε να ήμασταν πιο δίκαιοι με τους γύρω μας.Ίσως γινόμασταν καλύτεροι.Σ΄ευχαριστώ που πάντα είσαι εδώ για να μου δείχνεις έναν άλλο δρόμο, για να μου θυμίζεις όσα ξεχνάω :)